*** 1

Nën tik-takun e kohes në heshtje
Do më sjellesh një ditë ndër mënd
Do lagin lotët, si shira vjeshte
Faqet e tua, qerpikun tënd

Ato qe ti ende nuk i njeh
Janë ëndrrat e mengjesit që thura për ty
Janë fjalët e pa thëna të një dite të re
Është koha, që bashkoi dhe ndahu ne të dy

Kurrë s’më besove një fjalë të mirë
Ndoshta për mirë, kurrë nuk ta thash
Në muzgun e mbrëmjes, tej në hapsirë
Në vorbullën e qiellit rrëshkita dhe rashë

Unë po shkoj, të zgjoj Aurorën
Në shtratin blu, ku ajo tani flë
Do të kujtoj, ndoshta, si borën,
Që shkrin nga dielli, e gjurm nuk lë.

© Leonard Seiti