Babait

Ja ku më erdhe sot, o At’im
Këtu, mbi fletë ku thinjet koha
Thinjosh, me sytë që të shëndrijnë
Si kurrë më parë në jetë s’të njoha

Këtu, ku kohës i shtohen rrudhat
Si të janë shtuar dhe ty i shtrenjtë
K’to fletë të bardha s’njohin moshë
Janë ndoshta i vetmi vënd i shenjtë

Këtu, ku mitet kanë marrë jetë
Ku Zeusi vetë është ende i gjallë
Erdhe dhe Ti, përmbi këto fletë
Që t’i shtosh kohës një rrudhë në ballë

Oh, i shtrentë, mos më vër faj
Nëse thinjat e tua pa dashur shtova
Kur bashk me flladin një mbrëmje Maji
Ndoqa një ëndërr dhe fluturova....

Më lejo sot, thinjat të t’i shpërndaj
Si t’ishin shkronja këtu mbi fletë
T’i lidh përdore n’vargje pastaj
Si do të bënte një Poet !

© Leonard Seiti