***

Ngujuar jemi në k’të kënd t’ftohtë,

K’të cep t’horizonit ku yjet qajnë

Asnjë prej nesh nuk i këputka dot

Zinxhirët e mallit që lidhur na mbajnë

Lakuriq të dy, si belbëzim fëminor

Si harqe ylberesh me ngjyra magjie

Si panjë që gjethin humbet në tetor

Nëpër flokët e erës atje lart në korije 

Lermë të tregoj se për ku na ndjellin

Vëllezërit lumenj me trupin djersitur

Në ç’fusha qiellore veshtrimin e mbjellin

Sythet që zgjohen në pranverë të uritur

Të tregoj për petalet me buzën e etur,

Qumështin e dritës q’u mëkon kaltërsia

Ndërkohë që të dy ngujuar kemi mbetur

Në kullën q’e ndërtoi për ne dashuria…

© Leonard Seiti