Ti për ku nxiton kështu zemra ime,
Që rend kaq shpejt, si kal i egër,
Që prej tufës, kryeneç është larguar
E vrapon
përmes pyllit shpenguar.
Si tufan që me
malin është zemëruar
Ulërin e
bërtet i shfrenuar.
Qetësohu pak.
E di. E di.
Shpesh kam futur helm në gjak.
Sikur ta dije zemra ime, jo pa shkak
Ndoshta,
ndoshta ti do më kuptoje
E ndoshta, kaq
shpejt nuk do vrapoje
Si rrëkeja e
ujit në kroje…
Si për çudi,
zemra ime, për çudi
Ilaçet moderne
s’bëjnë punë.
Doktorri, një
djal thinjosh i ri
I keqardhur se
s’bën dot më shumë
Herë-herë më
sheh plot mërzi
E më thotë se
shkaktari jam unë.
Po ja, më thuaj
zemra ime,
Ç’fajë kam
unë, ç’faj?
Se u dashurova
me një vajzë jetime
Me flokun e
verdhë të saj?
Me pasqyrimin e
derdhur mbi ujë
Kur deti ishte
i qetë.
Tashmë deti s’ka
ujë zemra ime
Kjo helmon
zemra ime, të vret.
ⒸLeonard
Seiti Wednesday Morning 3Am
No comments:
Post a Comment