*** A

Më mungon, ai afsh pranvere
I mëngjeseve me këngë bilbili
Vjeshtë në shpirt, nën huqe ere
Plot nostalgji mëngjesesh prilli

Më mungon ai zë i gardelines
Vështrimi yt magjik, i qetë
Ajo aromë e trëndelinës
Dhe loti yt, si vesë mbi fletë

Oh, jeta, ç’gënjeshter pa fund !
Një degëz dashuri, dikur plot blerim
Sot gjetherënë, erë e vjeshtës e tund
Me nostalgjitë e prillit, mbushur trishtim.

© Leonard Seiti