Shpesh herë në jetë më ka ndodhur
Përmbi ëndrra të jem rrëzuar
Të jem ringritur sërish, i lodhur
Me një tjetër ëndërr përqafuar
Por, dje u rrëzova mbi një ëndërr
Si kurrë më parë s’isha rrëzuar
Dhe m’u shëndrrua e vogla zemër
Në një ishull, me fletë mbuluar
Dhe mu duk vetja fëmij, pa jetë
Kufomë, nën qiellin petale vdekur
Ndërsa e fundit ëndërr, porsi fletë
Në mëndjen time ishte tretur
Ndërkoh që dallgët duart lidhnin
Në të vjetrin vallzim dhimbjesh
Fshehur hijeve, shpirtra hidhnin
Valle vdekjesh, nën ritme klithjesh
Por, derisa të hapte krahët
E të nisej hëna për fluturim
Në zemrën-ishull balcamosa
Të të fundit ëndërr, mallëngjim.
© Leonard Seiti
No comments:
Post a Comment