***

Nuk di kjo ndjenjë nga m’erdh’
Ky mall që më zbriti ndër duar
Si një gjeth’i vjeshtës, i verdhë
Mbi stolin me kujtime mbuluar

E më solli ndërmënd at’ kohë
At’ vjesht’ që shkoi e më s’vjen
Mbi borën që ka shtruar ngado
Gjurmë dhimbjesh rrugicave gjen

Më dhemb në shpirt dashuria
Trishtimin nuk mundem ta fsheh
K’të mëngjes gjith dhimbjet e mia
I ngjajnë malit t’mbuluar me Re

Nuk di ku t’i fsheh gjith ëndrrat
Gjeth’i borës nga ëndrrat shkrin
Kanë mbetur veç vargjet e brëngat
Si drunjë t‘pa jetë në lëndinë

Ka mbetur k’jo ndjenjë e pa jetë
Një gur përmbi zemër vendosur
Si një varr i hapur që pret
Kufomën që ende s’ka sosur !

© Leonard Seiti