Të isha spektator në një qosh,
Të vështroja pa dashur ta shohë,
Një melodramë të kot që s’më josh!
Një histori, jetë të jetuar dy herë,
Si bohemë e ndarë në dy pjesë,
Copëza të një skenari pavlerë,
Ku shpirti plagoset dhe vdes!
Fati im qe i shkruar kështu
T’isha vetëm mes sallës krejt bosh
T’mos ulesha në një vënd kuturu
Por tek stol’i rezervuar, në qosh!
© Leonard Seiti
No comments:
Post a Comment