Pi me mua, se ndoshta nesër
Një Zot e di në zgjohem prapë
Në u zgjofsha, sërish ësht’ esëll
Vdekja që rend kudo t’më kapë
Ndaj mbushi gotat mikja ime
Me musht e verë plotpërplotë
Veç mos harro që gotës sime
T’i lëshosh brënda një pikëz lotë
Lotë malli, të plumbtë patjetër
Që zemrën copash t’ma pëlcas
Se nuk më deh dot verë e vjetër
As musht’i vjeshtës që lamë pas
Ç’më dha jeta ish doz’e rëndë
Ëndrra, zhgënjim e helm në mes
Në mundsha, dua prej lotit tënd
Një herë të dehem, pastaj të vdes
© Leonard Seiti
No comments:
Post a Comment