Sy të verbër,
një ëndërr e vdekur.
Këmbë lakuriqe,
mendim jetim.
Një lule
Maji ka mbet’ pa prekur,
Si hënë e
virgjër përmbi kodrinë!
Netë
kukuvajke këputen duarëve,
Loton
shtratit të ftohtë kjo vjeshtë.
Uri dhe
etje kalërojnë damarëve
Por
hesht, ajo, vështron dhe hesht!!!
©
Leonard Seiti
No comments:
Post a Comment