Në det pafundësie, zemër, varka jonë lundronë e qetë.
Në vela, ajër’i freskët, dielli, hëna, yjet e mbrëmjes vonë.
Në përjetësi, zemër, një melodi, këngë jeta jonë do t’jetë,
Mëngjes i purpurtë, gjak i gjelbër n’inde sythesh të
njomë…
Fëmijë të lumtur janë stinët, lodrojnë e bredhin në park
Në thellësi të shpirtit tënd vij e shuaj etjen time të
verbër
Dashuria, është drit’e përjetëshme që na rrjedh nëpër
gjak
Si ndër livadhe e uritur vrapon një stuhi frymëgjelbër…
© Leonard Seiti Friday Morning 3AM
No comments:
Post a Comment