Ç’më vështron me cep të syrit
E më rri heshtur porsi hënë,
A mos vallë, në botë të yllit,
Dënim heshtjen të kanë dhënë !
Unë për sytë e tu, si qielli
Do këndoja ç’do mëngjes,
Thua t’më jesh rreze dielli
Ku të humbas unë porsi vesë !
Eja pranë t’ja marrim këngës
Muzgu i mbrëmjeve ka rënë
Drit’ argjënd nga petku i hënës
Gjurmë në flok’t e tu ka lënë.
Pa dëgjo hapsires tej,
Yjet kënges ja kanë nisur
Për ty sonte, duhet të gjej,
Vello, me Aurorë qendisur.
© Leonard Seiti
No comments:
Post a Comment