Sa kohë u bë, se dimë as vetë
Mjegull vjeshte na ka mbuluar
Të dy të gjallë, të dy në jetë
Të dy të ndarë, por jo harruar
Sa vite vallë do t'ikin tutje
Pakë nga pakë do të treten
Bashkë me ta dhe mijra lutje
Veç kujtimet do të mbeten
Do bredhin stinët tej në park
Do çelin gjethet, e do të bjenë
Sa ditë, sa vite do ikin larg
Veç sytë e ëndrrave do t’na gjejnë
Shkroi : Leonard Seiti
2 comments:
Me pelqeu shume kjo poezi... do te te lexoj me teper...
Hena
Më bëhet qefi, dhe faleminderit Hena.
Post a Comment