***

Jeta, një gënjeshtër qysh mot
Një përrallë që gjyshja tregon
Të vërtetën ajo kurrë s’ta thotë
Si ëndërr që nga gjumi të zgjon

Më ka lodhur kjo jetë e marrë
Mes ëndrrash ç’do ditë më hedh
Do lë mjekërr, do t’bëhem kusar
Të vërtetën k’saj jete t’ja vjedh

Larg rrugëve plot zhurmë e poterë
Larg skutave me kurva e pijanec
Me gishta do fërshëllej nëpër erë
Ndanë një guri të shurdhët,memec

Do pres lotin e hënës së argjendë
Mëngjeseve t’pikoj përmbi fletë
Dhe kokën s’do e çaj për askënd
Për asgjë s’do pendohem në jetë.

© Leonard Seiti