E ka fajin dashuria që kam në zemër
Apo shpirti, të them të drejtën, se di
Veç, sot një pemë mu duk si një femër
Me trupin lastonjë dhe leshërat flori !
Nuk di ç’më pushtoi një çast, se kuptova
Atë ndjenjë t’magjishme që ndjeva për të
Vet qielli u xhelozua kur më pa q’i’u afrova
Dhe batalionet e shiut m’i dërgoi një nga një !
U largova prej parkut me t’lagurat mendime
Ndërsa mijra pyetje mbi kokë më rëndonin
Provova të zhytesha si polumbar në kujtime
Të gjeja brenda tyre përgjigjet që mungonin
Në thellësitë e së shkuarës gjeta një ëndërr
Një ëndërr fëmijësh, e fundosur si një anije
Dikur n’atë park, ti ishe nuse e unë dhëndërr
Me bekimin e asaj peme që për ne kish bër hije
© Leonard Seiti
No comments:
Post a Comment