***

Koka më rri rëndë, lodhur mbi supe
Nga kafka ime një pulëbardhë iku tutje
Ndiej hapin e lehtë t’agimit jashtë dere
Brënda gjoksit-shpirti, shamatë e potere.

Pikë-pikë kullon llavë brënda syve të mi
Pranë gjinjve të kohës jam ndalur të pi
E marrë! As emrin nuk mund ta shqiptoj
Më ka mbetur veç kënga, më lër ta këndoj.

© Leonard Seiti