***

Të prita sonte, me ankth e mall
Si presin zogjtë të vij mëngjesi
Si gurë i ftohtë që nuk njeh fjalë
Si pret një llambë një dorë, ta ndezi

Kam kohë që pres, por ti nuk vjen
Më ka mbetur shpirti nëpër duar
Si sy i verbër që ëndrrën s’gjen
Si vjeshtë e lagësht në park harruar

© Leonard Seiti