***

Diçka po vdes në zemrën time,

E ndiej prej hapit që nata hedh,

I rëndë, si gjumë pa ëndërrime

Si er’e plakur që s’mund të bredh!

Diçka po vdes në zemrën time

Si dritë që kurrë s’arriti sytë

Si libër i vjetër që ruan kujtime

E pluhur’i kohës ngadal e mbyt!

Diçka po vdes në zemrën time

Si flokë dëbore që bie e shkrin

Si lotë nga sytë e një violine

Rënë mbi gurë ku lulet s’mbijnë

Diçka po vdes në zemrën time

Pa zhurmë e bujë, si me magji

Dhe çuditërisht s’i jap dot emër

S’di në është vjeshta, apo je ti!

© Leonard Seiti "Wednesday morning 3 AM"