***
Tren i ç’mëndur, ku më çon ?
Kaq nxitueshëm, si në mall !
Në ç’greminë kërkon t’më hedhësh
Në cilin det, t’më mbytësh vallë !?
Tren i marrë! Ndal, ku shkon ?
Jam kaq i lodhur,më mbyllen sytë
Ti lidh përdore kaq shum vagonë
Sikur kërkon të arrish tek yjtë !
Tren i ç’mëndur, më dëgjon ?
Është bër koh tashmë, histori e vjetër.
Kaq e vështirë të ndryshosh stacion,
T’më shpjesh diku, destinacion tjetër !?
Përse më lodh, më vdes nga pak ?
Netët në zjarre ferri kthen
Digjem vagoneve zjarr e flak
Sa here që ti vjen më rrëmben.
Tren i marrë, i çmëndur krejt
Ish një përçart, iluzion, një ëndërr
Ai stacion drejt të cilit rend
Pret dasmorë, por kurrë një dhëndërr
Ndaj, ndalu, në ke mëshirë ndopak
Mos dëgjo veç zemrën e dashuruar
Më dëgjo dhe mua, qoft për pak
K’të skllavin tënd, të robëruar.
© Leonard Seiti
1 comment:
Bukur z Seiti, sju kisha lexuar me heret. Me pelqen vargu Juaj, eshte i embel dhe te jep kenaqesi. Urime. Ardian Mema
Post a Comment